Altere Dominant Akorlar

Dominant akorlar, majör - armonik minör ve melodik minör dizilerinin V. derecelerinde karşımıza çıkan, adıyla müsamaha "baskın" ya da dizinin güçlüsü olarak tanımlayabileceğimiz bir akor tipi. Bu akorun özelinde bir istisna ile karşılaşıyoruz diğer akor tiplerinde görülmeyen. Fikirsel temeli şu; dominant akor, tonik derecelere çözüleceğinden buradaki müzikal gerilimi  daha da zenginleştirmek/artırmak için akorları alterasyon seslerini  barındıracak şekilde genişletebiliyoruz.

Tansiyon sesleri ile alterasyon seslerini karıştırmamak lazım. Tansiyon seslerini diatonik armoniden alırken, alterasyon sesleri dizinin 9'lu, 5'li ve 13'lüsünü "altere" ederek elde ediyoruz. Ayrıca bu alterasyon seslerini, tansiyonlar ile aynı anda kullanmıyoruz. b9 olan yerde #9 olabilir ya da tersi, ama 9'lu kullanmıyoruz. Ancak, b9-13 gibi akorlar kullanılır.

Altere akorları şöyle bir yazalım:

C7b9, C7#9, C7#5, C7b5, C7b13, C7-9-b13
C7b9#5, C7#9#5, C7b9-13, C7#9-13,  vb...


Aşağıda altere dominant akor pozisyonlarını görebilirsiniz. 9'lu, 13'lü akorları da dahil ediyorum ki alterasyonların nerelere geldiklerini de rahat görebilirsiniz. Elbette daha pek çok pozisyon vardır, bunlar en temel/standard olanları.  b13 ile #5 akorlarını adlandırırken dikkat etmek gerek, bu akorlara kullanılabilecek diziler farklılık gösterebilirler, her ne kadar aynı akor seslerini kullansalarda.

Ayrıca bir ufak kuralı da ekleyeyim. Akorlarda tansiyon ve alterasyon seslerini kullanabilmek için -gitarda aynı anda basabileceğimiz sesler kısıtlı olduğundan ve parmak pozisyonları elvermediğinden, öncelikle 5'lisini ve sonra kök sesi dışarıda bırakırız. Bunun mantığı, grupla çalarken zaten basçının 1 ve 5'i vurguluyor olması, gitarın renk seslerine odaklanması. 3'lü ve 7'li ise akorun temel kalitesini belli ettiğinden genellikle dışarıda bırakılmaz.